| تحلیل رویکرد نظام حقوقی ایران در خصوص حاکمیت بر منابع ژنتیک گیاهی |
| کد مقاله : 1136-GAFR |
| نویسندگان |
|
آراگل محمدی نیا * دانش آموخته واحد آزادشهر |
| چکیده مقاله |
| در رابطه با منابع ژنتیک طبیعی و مطابق اصل حاکمیت ملی، دولت از این صلاحیت و قدرت برخوردار است که نحوه توزیع و استفاده از این منابع و دارایی‌های موجود در سرزمینش را با ملاحظاتی خاص معین کند. در قانون اساسی دولت جمهوری اسلامی ایران مصوب سال(1358)هجری شمسی، اصل پنجاهم آن به حفاظت محیط زیست اختصاص دارد. تطبیق این اصل از قانون اساسی با منشور سازمان ملل متحد و اصل حقوق محیط زیستی حاکمیت دول بر منابع طبیعی خود می‌تواند مبین این امر باشد که حاکمیت دولت جمهوری اسلامی ایران بر منابع ژنتیکی گیاهی خود نیزبه طریق اولی متضمن بهره‌برداری اصولی و پایدار از این منابع بر اساس سیاست‌ها و اهداف محیط زیستی کشور است و فعالیت‌های اقتصادی مرتبط در این حوزه نمی‌بایست موجبات آلودگی و صدمه زیست محیطی را فراهم سازد. بهره‌برداری از منابع ژنتیک گیاهی اصلاح شده و یا دست ورزی شده به عنوان دارایی‌های فکری حمایت شده، در قالب نظام حقوق مالکیت فکری تعریف می‌شود و نه در قالب اصل حاکمیت دول بر منابع طبیعی (منابع ژنتیک وحشی). در پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی تلاش شده ضمن بررسی حق حاکمیت و مالکیت بر منابع ژنتیک گیاهی به رویکرد نظام حقوقی ایران در خصوص حاکمیت بر منابع ژنتیک از منظر فقه و حقوق موضوعه پرداخته شود. |
| کلیدواژه ها |
| نظام حقوقی ایران ،حاکمیت ،مالکیت ،منابع ژنتیک گیاهی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
