| بررسی اثرات و پیامدهای خرد شدن اراضی کشاورزی و قوانین حقوقی مرتبط با آن در ایران |
| کد مقاله : 1072-GAFR (R1) |
| نویسندگان |
|
صالح نوری *1، اسماعیل قلی نژاد2 1استادیار، گروه فقه و حقوق دانشگاه پیام نور، تهران، ایران 2دانشیار، گروه علمی علوم کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| پدیده خرد شدن اراضی کشاورزی که به صورت جدی، از پنجاه سال قبل، آغاز شده و در یک دهه اخیر، بهگونهای نگرانکننده در حال افزایش بوده اســت، از موانع بســیار مهم برای تحقق توسعه پایدار و امنیت غذایی در کشور به شمار می‌رود. به منظور دستیابی به پایداری تولید و تأمین امنیت غذایی، ضروری است که تولید کشاورزی با مطالعه و برنامه ریزی دقیق و استفاده از فناوری و دستاوردهای علمی، صرف هزینه کمتر و با تأکید و توجه به حفظ منابع آب و خاک و مسائل زیست محیطی انجام گیرد. اما پراکندگی قطعات پدیده‌ای است که در روند تحول کشاورزی سنتی به نوین، مانع تحقق این رویکرد شده و توسعه کشاورزی را دشوار ساخته است. مهمترین اثرات منفی خرد شدن اراضی کشاورزی، افزایش غیرمنطقی هزینه تولید در واحد سطح و عدم امکان پیاده‌سازی روش‌های نوین کشاورزی است. پراکندگی اراضی کشاورز موجب هدررفت هزینه ها و اتلاف زمان به دلیل آمد و شد در میان قطعات پراکنده، جابجایی نیرو و منابع شده و کارآیی مدیریت را پایین می آورد و یکی از بزرگترین موانع کارآمدی مدیریت مزرعه است. از جمله مهمترین قوانین تصویب شده در این زمینه قانون گسترش قطب‌های کشاورزی، قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغها و آخرین اقدام مثبت در این راستا تدوین و تصویب قانون جلوگیری از خرد شدن اراضی کشاورزی و ایجاد قطعات مناسب فنی اقتصادی می باشد. در ماده 3 قانون یاد شده آمده است دولت و سایر دستگاه‌های ذیربط موظفند به منظور تشویق مالکین اراضی کشاورزی به یکپارچه سازی اراضی اقدام نماید. |
| کلیدواژه ها |
| خرد شدن اراضی، قوانین حقوقی، کشاورزی، یکپارچه سازی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
