| خرد شدن اراضی کشاورزی، مشکل حقوقی، اجرایی و فرهنگی |
| کد مقاله : 1043-GAFR (R1) |
| نویسندگان |
|
محمد حسین رزاقی *1، الهام فغانی2 1کارشناس محقق بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی ، گرگان، ایران 2استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات پنبه کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی ، گرگان، ایران |
| چکیده مقاله |
| یکی از چالش‌های اساسی بخش کشاورزی در ایران، کوچک بودن و خرد شدن اراضی است. بخش کشاورزی ایران تنها با چالش خرد شدن اراضی مواجه نیست بلکه با چالش پراکندگی اراضی نیز دست به گریبان است. هنگامی که خرد شدن اراضی با پراکندگی اراضی کشاورزی توام شود، مشکل حادتر می‌گردد. پس از اصلاحات اراضی در سال 1341 قوانین بسیاری برای تجمیع و یکپارچه‌سازی اراضی ایجاد شده لیکن هیچ یک از آن‌ها موفق و ادامه‌دار نبوده است. تغییرات اقلیمی و فشار بیش از حد بر منابع آب و خاک، منجر به عدم پایداری در تولیدات کشاورزی شده است. راه‌کارهای مختلفی برای حل عدم پایداری در تولید محصولات کشاورزی پیشنهاد شده لیکن مقدار کمی از تجربه موجود در این خصوص به عرصه وارد شده است. که از جمله دلایل آن می‌توان به خرد شدن اراضی کشاورزی، کاهش درآمد کشاورزان، کاهش ریسک پذیری آن‌ها و عدم معرفی همچنین پذیرش سیستم‌های کشاورزی مبتنی بر سطوح کوچک اشاره نمود. با توجه به اهمیت کوچک شدن اراضی در این مقاله به بررسی این موضوع از منظر قوانین، نحوه اجرا و مشکلات فرهنگی مبتنی برآن می‌پردازیم. |
| کلیدواژه ها |
| قوانین، خرد شدن اراضی کشاورزی و باغی، مصوبات هیات وزیران، آگاهی کشاورزان، |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط |
